Droga do zwycięstwa!

5 dni temu minęło równo 6 miesięcy od dnia ustanowienia na nowo podziału Królestwa Trizondalu na gubernatorstwa. Dekret Króla nr 7/2011 o prawach autonomicznych dla samorządów Królestwa Trizondalu wydany przez Marcela Hansa został zamieszczony w Dzienniku Praw dokładnie 15 stycznia 2011 roku i od tego dnia na ziemie Trizondalu powrócił podział zniesiony niedługo po zawarciu unii z Księstwem Sarmacji (znaczącym jest, że dzień po tej rocznicy w Księstwie Sarmacji zaczęła się wielka debata nad sensem istnienia samorządów – a jak widać można).  4 całkiem różne gubernatorstwa z 4 różnymi systemami władzy i prawa świetnie działają w niepodległym Trizondalu.  Do dziś jednak tylko jedno gubernatorstwo posiada swoją konstytucję – Gubernatorstwo Dalmencji.  Na mocy tejże konstytucji ustanowione zostają dwa regiony: Zachodnia Dalmencja ze stolicą w Ulsani oraz Zagłębie Rottery ze stolicą w Rotterze. W tym artykule chcielibyśmy opisać drogę do wywalczenia przez Dalmencję oraz Zagłębie Rottery prawa do samorządności, a była to droga dość długa.

Przede wszystkim należy sobie na początek zdać sprawę, że podział zastosowany w konstytucji regionalnej Gubernatorstwa Dalmencji nie jest wcale przypadkowy i ma ogromne uzasadnienie w historii i strukturach społecznych regionu. Oto bowiem Zachodnia Dalmencja z klimatem szlacheckim i z Ulsanią – dawną stolicą – leżała w Rzeczpospolitej Sclavinii i Trizondalu w zapomnieniu, co innego Zagłębie Rottery, które powstało w oparciu o uprzemysłowienie regionu dawnego Hrabstwa Rottery (uprzemysłowienie zaczęło się jeszcze za czasów niepodległości Królestwa Dalmencji). Na przestrzeni lat okazało się, że właśnie mieszkańcy robotniczej części Dalmencji – Zagłębia Rottery byli zdolni i na tyle silni by wywalczyć utęskniony i kiedyś odebrany samorząd.

W Rzeczpospolitej Sclavinii i Trizondalu nie było już miejsca dla samorządów pośrednich w ramach Trizondalu czy Sclavinii – wszystko opierało się na największych miastach (w Trizondalu: Rottera, Trizopolis, Merida). Jeszcze na początku państwowości RSiT, gdy istniał zorganizowany podział na regiony, rejencje i Miasta Wydzielone mieszkańcy Dalmencji stworzyli Związek Rejencyjny: Dalmencja składający się z dwóch rejencji: Zagłębia Rottery i Dolnej Dalmencji (podział taki jak teraz z zastrzeżeniem zmiany nazwy). To właśnie mieszkańcy Dalmencji skupieniu w Rotterze napędzali aktywność Regionu Trizondal, który później przeszedł w Departament Trizondalu. To właśnie zmiana podziału administracyjno-samorządowego RSiT sprawiła, że ostatnia jednostka samorządowa będąca kontynuacją Dalmencji i Zagłębia – Związek Rejencyjny – został rozwiązany.

Mieszkańcy regionu od zawsze wykazywali własną intuicję i wyczucie sytuacji politycznej, nie inaczej było też pod koniec Grudnia 2010 roku, gdy po wielkich zawirowaniach na stopniu władz centralny RSiT padł pomysł ogłoszenia niepodległości Trizondalu, a Obywatele Rzeczpospolitej byli bardzo podzieleni. Wówczas rozpoczęło swój faktyczny byt Zagłębie Rottery, jednak początkowo pod nazwą Nowej Swobody, która była odniesieniem do państwa istniejącego w czasie trwania Powstania Rottery (przeciwko Vronenom w XIX wieku). Nowa Swoboda powstała dzięki ogromnym strajkom i wiecom Ludzi Czynu na terenach Zagłębia Rottery. Bez wiedzy i zgody władz centralnych (które były w rozsypce) wybrano lokalne władze i powołano do życia Straż Pracy, która stała na straży porządku w tym regionie, a także zamknęła granice dla podżegaczy do kłótni.  Na urzędach nie wisiały odtąd ani flagi RSiT ani stare flagi Trizondalu, a flagi Hrabstwa Rottery. Skrócono czas pracy, rozpoczęto różne akcje społeczne oraz przekazano ogromne fundusze na rozwój nauki, co było możliwe zatrzymaniu rabunkowego eksportu surowców naturalnych i stali poza Zagłębie. Niestety agresja niezadowolonych z takiego obrotu spraw sprawiła, że trzeba było powołać specjalne Brygady Ochrony Robotniczej, które ostatecznie rozprawiły się z przestępcami przeciwko ładowi społecznemu. Żołnierzy Sił Zbrojnych Rzeczpospolitej pozbawiono broni (wszystko odbyło się pokojowo).

W niepodległym Trizondalu nowe władze, które nie były splamione oszustwami powołały do życia tak oczekiwaną federację, a wraz z nią Gubernatorstwo Dalmencji – o to marzenia wielu pokoleń Ludzi Czynu z Dalmencji wreszcie się spełniły. W ramach tworzenia struktur nowej Dalmencji przyjęto konstytucję regionalną, a na czele gubernatorstwa stanął pierwszy w historii Gerant – Marcel Hans. Wszystkie zdobycze Nowej Swobody zostały nie tylko zachowane, ale i pomnożone.  Całkowitemu uspołecznieniu w sposób pokojowy uległy zakłady pracy we wschodniej części Dalmencji (w Zagłębiu Rottery), zaś po zachodniej stronie odbywała się renacjonalizacja majątków szlacheckich, które jeszcze za starego Trizondalu przeszły w posiadanie państwa. Od tej pory zaistniał na nowo w świecie region niespotkanych różnic, ale zarazem jeszcze większej współpracy, która te różnice przemogła, pokonała i zwyciężyła! Dziś Dalmencja to jeden z najszybciej rozwijających się regionów Królestwa Trizondalu, który posiada swój własny portal internetowy, to jedyny samorząd, który bierze udział w Expo 2011, czy w reszcie region z największą liczbą obywateli.

Vivat Ludzie Czynu!

Vivat Ludzie Dobrej Woli!

Vivat Dalmencja!

 

W kolejnych numerach będziemy po kolei opisywać różne aspekty życia w Dalmencji, a później także w innych gubernatorstwach Królestwa Trizondalu.